Playas de Papagayo
In het zuiden van Lanzarote liggen de zeven Papagayo stranden. De stranden liggen een paar kilometer ten oosten van de badplaats Playa Blanca. De zeven 100 tot 400 meter lange witte stranden worden gescheiden door natuurlijke kliffen van lavasteen. De stranden zijn met de auto bereikbaar over een onverharde weg waarvoor tol betaald moet worden. Ook is het mogelijk om de stranden te voet te bereiken. Onze ervaring is dat het te doen is, maar niet altijd even gemakkelijk. Gezinnen met kleine kinderen en oudere mensen die wat minder goed ter been zijn adviseren we om met de auto te komen.
Na het ontbijt rijden we naar Playa Blanca. Er loopt geen weg langs de kust. Via het binnenland rijden we met een grote bocht terug naar de buitenrand van Playa Blanca. We parkeren de auto bij het Sandor Beach Resort. Vanaf het resort start een wandeling naar de stranden. De wandeling wordt op sommige plekken aangegeven. We zijn echter al gauw de markeringen kwijt. Er lopen allerlei verschillende paden over de Punta de Papagayo. Soms stopt een pad en kunnen we met een omweg pas weer op een ander pad terug komen. Sommige paden lopen vlak langs een afgrond. We zoeken onze weg door het ruwe terrein en maken een eigen wandeling. Bovenop de duinen hebben we steeds een prachtig uitzicht. Na 40 minuten zijn we toch wel bij het meest idyllische strandje, Playa Papagayo. Het strand is klein, ligt beschut tussen twee kliffen. Het zeewater is kristalhelder.
Op de top van de rots liggen twee restaurantjes met uitzicht op het beneden gelegen strand Papagayo. De waterbus, die van Playa Blanca naar Playa Papagayo vaart, meert net aan. De passagiers stappen van de waterbus in een rubber boot die wel vlakbij het strand kan komen. Vlak voor het strand stappen de passagiers uit en waden zich door het water. De rubber boot vaart diverse keren heen en weer om alle passagiers op het strand te brengen. Na een kopje koffie en thee wandelen we door naar de uiterste punt. In de verte zien we Fuerteventura liggen, met daarvoor het onbewoonde, 6 km grote eiland Isla de Lobos.
Via de andere kant lopen we weer terug. Ook hier liggen weer een paar stranden. Per abuis lopen we het nudistenstrand op. Ook hier is het zeewater smaragdblauw, zodat we ongegeneerd langs de nudisten naar de zee kunnen kijken. In de duinkommen wordt het steeds warmer. De temperatuur loopt steeds op omdat er in de kommen geen wind staat. Wanneer we uit de kommen zijn, wordt het weer aangenaam. Wel staat er zeker windkracht 6, maar dat maakt de temperatuur wat lager. Op de terugweg hebben we de wind wel tegen en moeten we meer klimmen.
Onderweg komen we nog een paar restanten van bouwwerken tegen. We zien eerst een ondergronds bouwwerk met een soort toegangsweg. Over het bouwwerk kunnen we geen informatie vinden.
Later komen we nog op een archeologische plek, Pozos de San Marcial del Rubicón. De waterputten zijn sinds 1993 afgesloten. Archeologen denken dat de putten stammen uit de 15e eeuw.
Vlak daarbij ligt een gedenkteken van een kathedraal, gesticht door paus Benedict XIII in de 18e eeuw. Al met al lopen we nog 7 kilometer weg.
We gaan lunchen in Playa Blanca. De badplaats heeft ook een boulevard, Avenida Maritama. Het is een echte wandelboulevard. We vinden de boulevard mooier dan de boulevard in Puerto del Carmen. Misschien komt het omdat er geen auto's mogen rijden. Aan de boulevard zit ook veel horeca, maar door het brede wandelpad oogt het allemaal rustiger en kleinschaliger. We lopen tot de marktkramen waar straatverkopers hun 'merk'-horloges, -zonnebrillen en -tassen uitgestald hebben. Na een terrasje lopen we weer terug naar de auto.
Na het ontbijt rijden we naar Playa Blanca. Er loopt geen weg langs de kust. Via het binnenland rijden we met een grote bocht terug naar de buitenrand van Playa Blanca. We parkeren de auto bij het Sandor Beach Resort. Vanaf het resort start een wandeling naar de stranden. De wandeling wordt op sommige plekken aangegeven. We zijn echter al gauw de markeringen kwijt. Er lopen allerlei verschillende paden over de Punta de Papagayo. Soms stopt een pad en kunnen we met een omweg pas weer op een ander pad terug komen. Sommige paden lopen vlak langs een afgrond. We zoeken onze weg door het ruwe terrein en maken een eigen wandeling. Bovenop de duinen hebben we steeds een prachtig uitzicht. Na 40 minuten zijn we toch wel bij het meest idyllische strandje, Playa Papagayo. Het strand is klein, ligt beschut tussen twee kliffen. Het zeewater is kristalhelder.
Op de top van de rots liggen twee restaurantjes met uitzicht op het beneden gelegen strand Papagayo. De waterbus, die van Playa Blanca naar Playa Papagayo vaart, meert net aan. De passagiers stappen van de waterbus in een rubber boot die wel vlakbij het strand kan komen. Vlak voor het strand stappen de passagiers uit en waden zich door het water. De rubber boot vaart diverse keren heen en weer om alle passagiers op het strand te brengen. Na een kopje koffie en thee wandelen we door naar de uiterste punt. In de verte zien we Fuerteventura liggen, met daarvoor het onbewoonde, 6 km grote eiland Isla de Lobos.
Via de andere kant lopen we weer terug. Ook hier liggen weer een paar stranden. Per abuis lopen we het nudistenstrand op. Ook hier is het zeewater smaragdblauw, zodat we ongegeneerd langs de nudisten naar de zee kunnen kijken. In de duinkommen wordt het steeds warmer. De temperatuur loopt steeds op omdat er in de kommen geen wind staat. Wanneer we uit de kommen zijn, wordt het weer aangenaam. Wel staat er zeker windkracht 6, maar dat maakt de temperatuur wat lager. Op de terugweg hebben we de wind wel tegen en moeten we meer klimmen.
Later komen we nog op een archeologische plek, Pozos de San Marcial del Rubicón. De waterputten zijn sinds 1993 afgesloten. Archeologen denken dat de putten stammen uit de 15e eeuw.
Vlak daarbij ligt een gedenkteken van een kathedraal, gesticht door paus Benedict XIII in de 18e eeuw. Al met al lopen we nog 7 kilometer weg.
Reacties
Een reactie posten