Op weg naar Lanzarote
Lanzarote is het meest noordelijke eiland van de Canarische eilanden. De eilanden horen bij Spanje, maar liggen zo’n 115 kilometer voor de kust van Marokko.
Met haar net behaalde rijbewijs vindt Laura het natuurlijk extra leuk om ons weg te brengen. We nemen de trein vanaf Schiedam Centrum. De trein heeft 15 minuten vertraging, maar daar hadden we al rekening mee gehouden. De vertraging is ook weer het gesprek in de coupe. Een gepensioneerde machinist vertelt met veel passie over z’n werk dat hij ruim 40 jaar heeft gedaan. De huidige machinisten zijn ‘knoppenmannen’, aldus de ex-machinist. Vroeger was alles beter ….
Om 12 uur zijn we op Schiphol. Na de securitycheck hebben we nog tijd om te lunchen. We kopen nog een tijdschrift en twee boeken en wandelen naar de gate. Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd. Na een vlucht van 4 uur en 20 minuten landen we om 17.45 uur lokale tijd.
Lanzarote is 62 km lang en 21 km breed, voor een deel bedekt met lava en weinig begroeiing. De kunstenaar/architect César Manrique heeft veel gedaan om het oorspronkelijke karakter van het eiland te behouden. Zo heeft hij bewerkstelligd dat alleen de traditionele kleuren groen, blauw en bruin zijn toegestaan voor deuren en kozijnen. De huizen mogen niet hoger zijn dan vier verdiepingen en moeten bovendien wit geschilderd zijn. Vanuit ons vliegtuig zien we de witte huizen al liggen.
We pikken onze huurauto op en rijden in nog geen tien minuten van het vliegveld naar het appartement. Een parkeerplaats vinden kost meer tijd. Pas een paar straten verderop kunnen we de auto parkeren. Met onze koffers wandelen we door de steile straten terug naar het appartement. We logeren in een 2-kamer appartement in Puerto del Carmen, op nog geen 50 meter van het strand Playa Grande. De eigenaresse van het appartement staat ons al op te wachten. Na het uitpakken van de bagage rijden we naar de supermarkt en slaan boodschappen in. Op ons terras - met uitzicht op de Atlantische Oceaan - eten we nog een gebakken eitje met stokbrood.
Met haar net behaalde rijbewijs vindt Laura het natuurlijk extra leuk om ons weg te brengen. We nemen de trein vanaf Schiedam Centrum. De trein heeft 15 minuten vertraging, maar daar hadden we al rekening mee gehouden. De vertraging is ook weer het gesprek in de coupe. Een gepensioneerde machinist vertelt met veel passie over z’n werk dat hij ruim 40 jaar heeft gedaan. De huidige machinisten zijn ‘knoppenmannen’, aldus de ex-machinist. Vroeger was alles beter ….
Om 12 uur zijn we op Schiphol. Na de securitycheck hebben we nog tijd om te lunchen. We kopen nog een tijdschrift en twee boeken en wandelen naar de gate. Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd. Na een vlucht van 4 uur en 20 minuten landen we om 17.45 uur lokale tijd.
Lanzarote is 62 km lang en 21 km breed, voor een deel bedekt met lava en weinig begroeiing. De kunstenaar/architect César Manrique heeft veel gedaan om het oorspronkelijke karakter van het eiland te behouden. Zo heeft hij bewerkstelligd dat alleen de traditionele kleuren groen, blauw en bruin zijn toegestaan voor deuren en kozijnen. De huizen mogen niet hoger zijn dan vier verdiepingen en moeten bovendien wit geschilderd zijn. Vanuit ons vliegtuig zien we de witte huizen al liggen.
We pikken onze huurauto op en rijden in nog geen tien minuten van het vliegveld naar het appartement. Een parkeerplaats vinden kost meer tijd. Pas een paar straten verderop kunnen we de auto parkeren. Met onze koffers wandelen we door de steile straten terug naar het appartement. We logeren in een 2-kamer appartement in Puerto del Carmen, op nog geen 50 meter van het strand Playa Grande. De eigenaresse van het appartement staat ons al op te wachten. Na het uitpakken van de bagage rijden we naar de supermarkt en slaan boodschappen in. Op ons terras - met uitzicht op de Atlantische Oceaan - eten we nog een gebakken eitje met stokbrood.
Reacties
Een reactie posten