Haría


Haría ligt in het noorden van Lanzarote, in het ‘Dal der Duizend Palmen’. Wanneer we over een 'Alpe d'Huezes-'afdaling - maar dan met minder haarspeldbochten - het dal binnen rijden, begrijpen we waarom. Overal, maar dan ook echt overal, staan palmbomen. Het zijn er misschien zelfs wel meer dan duizend. Niemand weet waarom er ooit zoveel palmbomen hier geplant zijn. Door de vruchtbare lavagrond en de ligging van het dorp groeien ze in ieder geval goed. Wolken kunnen aan de oostkant van de Risco de Famara langer blijven hangen. De kans op wat regenval is in Haría groter dan op veel andere plekken op Lanzarote.

Op het plein León y Castillo staan grote laurier- en eucalyptusbomen, die voor veel schaduw op het plein zorgen. Met de wind is het zelfs een beetje fris. Op zaterdag is op het plein de wekelijkse markt. Nu zitten de toeristen op het terras van het plein. We eten een Spaanse tortilla voordat we gaan wandelen.

Vanaf het plein lopen we voor het stadhuis langs, de Calle Rincon de Aganada in. We vervolgen de weg die overgaat in een onverharde, brede weg. Twee blaffende honden begroeten ons. Ze zitten vast aan een ketting, maar hebben gelukkig wel enige loopruimte. Na twee kilometer stijgen en een forse tegenwind komen we aan op het uitzichtpunt Risco. Voor ons ligt de noordwestelijke kustlijn met hoge kliffen. Wanneer we ons omdraaien, kunnen we zelfs de noordoostelijke kustlijn zien. Het wolkendek botst hier tegen de Risco de Famara aan. Flarden mist waaien over de toppen waardoor het uitzicht helaas weer heiig is.

We wandelen de bocht door en lopen over een vlakker gedeelte door de vallei Malpaso. Naast de vele palmbomen groeien op de heuvels rondom Haría ook veel vetplanten en cactussen. En er is ook veel tuinbouw. De bodem van Lanzarote houdt weinig water vast. De telers maken kuilen die gevuld zijn met 'picon'. Dit zijn kleine lavasteentjes die de eigenschap hebben goed vocht vast te kunnen houden. Ze zouden zelfs wat vocht uit de lucht onttrekken, waardoor het gemakkelijke wordt om in het vrij droge Lanzarote te verbouwen. De planten en vruchten bevinden zich in het midden van de kuil, die deels afgeschermd wordt door een halve cirkel van grotere lavastenen. Hierdoor worden de planten en vruchten beschermd tegen de soms zeer felle passaatwinden die over het eiland waaien. La Geria staat bekend als het wijngebied van Lanzarote. In de heuvels om Haría zie we ook veel druivenplanten. Maar het lijkt wel alsof alles wil groeien hier. We zien zelfs een plant met snoeptomaatjes uit een muur groeien.

Na 4,5 kilometer stopt het onverharde pad. We staan langs de autoweg. Een paar honderd meter verder kunnen we het wandelpad van Etape 2, wandeling van Orzola naar Playa Blanca, op en lopen we terug naar Haría.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping