Tsitsikamma

Nadat we een was gedraaid hebben, lopen we - via de Mouth Trail (Mondwandelpad in het Afrikaans) - over korte trappen en een boardwalk - naar de Suspension Bridges. Dit zijn drie hangbruggen in het park. Anderen telden voor ons op de route naar de eerste hangbrug als op de terugweg vanaf de andere twee bruggen, 118 treden over een helling van een kleine 150 meter. We trainen wat af op onze vakantie. 

Onderweg zien we verschillende groepen dassies. Een groep is druk bezig gras te eten. Ze zijn niet echt schuw en kijken ons heel boos aan. Anderen liggen lekker in het zonnetje op een paar rotsblokken of op takken in de schaduw.

Op de hangbrug hebben we een mooi uitzicht over de monding van de Stormsrivier die zich een weg baant tussen de steile rotswanden. De eerste hangbrug dateert uit 1969 en is 77 meter lang en 7 meter hoog. In 1996 is de brug hersteld. Tien jaar later werd de brug - na een brand - geheel vervangen. Tegelijkertijd werden de twee andere hangbruggen gebouwd, die 39,5 en 50,5 meter lang zijn. Er mogen maar 25 personen tegelijk over de hangbruggen lopen. De hangbruggen zijn vrij stabiel. De bewegingen van wandelaars laten de bruggen enigszins schommelen.

Na de wandeling drinken we wat in het restaurant en gaan we weer terug naar onze chalet. We lunchen op het terras en genieten van de Indische Oceaan, die met kracht op de kust beukt. Metershoge golven krullen om en slaan op de rotsen stuk, wat een regengordijn van druppels geeft.

Tsitsikamma National Park is bij uitstek een wandelgebied. Diverse wandelingen zijn er uitgezet, waaronder de Otter Trail, een meerdaagse wandeltocht door Tsitsikamma National Park. Om deze trail te kunnen wandelen, is een vergunning nodig. Korte wandelingen zijn er ook voldoende. We lopen ‘s middags de Blue Duiker Trail van 3,5 kilometer en een gedeelte van de Loerietrail. De Loerietrail is vernoemd naar de Knysna Loerie, een prachtige groene vogel met kuif, die zodra hij vliegt zijn rode vleugels laat zien. De wandeling gaat door het bos. Het eerste stuk van de wandeling gaat redelijk steil omhoog. Op de top is een uitzichtpunt, waar we over de oceaan kijken. Met een verrekijker zoeken we naar dolfijnen, maar die laten zich niet zien. We lopen verder. Het wandelpad splitst zich. We volgen de bordjes van de Blue Duiker Trail. Het wandelpad is niet altijd even goed aangegeven. Bij een prachtige waterval twijfelen we even of we het riviertje moeten oversteken. We zien aan de overkant van het riviertje wel een paadje omhooglopen en besluiten door het water te waden. Lange tijd zien we geen bordjes meer. We houden ons maar vast aan de gedachte dat de naambordjes op de bomen voor de wandelaars van de Blue Duiker Trail zijn. Uiteindelijk komen we bij een autoweg. De Trail gaat aan de andere kant van de weg weer verder. In de verte horen we knorrende geluiden, die steeds dichterbij komen. In het gebied leven ook Afrikaanse zwijntjes. Helaas verdwijnt het geluid steeds meer naar de achtergrond. We zien de Oceaan weer. 

We komen steeds meer in de bewoonde wereld. En dan zien we een Blue Duiker. De Blue Duiker is geen vogel, maar een kleine blauwgrijze antilope. Deze antilope heeft grote ogen en vrij kleine oren en wordt ongeveer 35 cm hoog. Tussen de struiken loopt een blauwe duiker. De antilope is wel schuw, maar als we rustig blijven staan, eet de antilope weer verder van de blaadjes. Af en toe kijkt de antilope even op. Na een tijdje komt de antilope naar ons toe, blijft even staan, kijkt ons met grote ogen aan, draait de oren en knikt naar ons. Na een paar tellen springt de antilope over de struikjes weg.

Volgende dag      Vorige dag