Op weg naar Curacao

We vliegen op 16 juli naar buureiland Curacao, een vlucht van nog geen 20 minuten. Curaco is het grootste eiland van de Nederlandse Antillen. Het eiland ligt op 60 km voor de kust van Zuid-Amerika en is 444 km2 groot. Het eiland is 61 km lang en 5 tot 14 km breed.

Iedere dag zijn er maar liefst twaalf vluchten vanaf Bonaire naar Curacao. We kunnen vliegen met InselAir en Divi DiviWe hebben voor InselAir gekozen omdat KLM ook samenwerkt met InselAir.

Inchecken gaat snel. Geen rij bij de incheckbalie en de securitycheck is er speciaal voor ons. De marechaussee knoopt nog een gezellig praatje aan. Voor de security zijn er drie mensen die lachend hun werk doen. Vanuit de wachtruimte kijken we op de landingsbaan. Ruim voor tweeën landt ons toestel al. We boarden en lopen achter een mevrouw in een rij over het vliegveld naar het toestel. Er ligt zelfs een zebrapad voor overstekende passagiers.

We vliegen met een F50, een propellorvliegtuig. Het vliegtuig kan 52 personen vervoeren, veertien rijen met twee stoelen links en twee stoelen rechts behalve de eerste twee rijen. Het toestel zit bijna vol. Vijftien minuten voor de officiële vertrektijd draaien de propellers aan. Het toestel is oud, krappe stoelen met wel weer veel beenruimte. Op het toestel zitten twee piloten en een steward die het druk heeft met de uitleg over de noodprocedure, het uitdelen van immigratiekaarten en de krant (en dat allemaal in nog geen twintig minuten). We hebben de immigratiekaart nog niet ingevuld of we gaan al landen. De vlucht is prima. Wel veel turbulentie, waarschijnlijk ook omdat we laag vliegen. Voor half drie landen we al op vliegveld Hato. Bij de paspoortcontrole is het druk, heel druk. Er staan negen rijen met aankomende passagiers, die - net als op een pretpark - van de ene kant van de ruimte schuifelen naar de andere kant en weer terug.

We hebben een auto gehuurd bij Autohurenopcuracao. In eerste instantie zouden de eigenaren ons van het vliegveld komen afhalen. Op 8 mei besloot de rechter op Curacao dat alle autoverhuurbedrijven, behalve Sixt, Budget, Avis, National en Alamo, geen auto’s en klanten meer mogen halen en brengen van en naar het vliegveld Hato. Volgens de rechter is het regelen van autoverhuur op de luchthaven noodzakelijk om overlast te voorkomen. Dit betekent dat we een taxi naar onze bungalow moeten nemen. We onderhandelen met de taxichauffeuse over de prijs en komen uit op 40 dollar. Met de kilometerteller steeds boven de 100 km racet ze naar onze bungalow. Daar weet ze alleen nog dat we bij het vliegveld 45 dollar hebben afgesproken.

Op Curaco logeren we in bungalow Bini Sol op resort Lagunisol in Jan Thiel. Op het resort wonen merendeel permanente bewoners. Het resort is beveiligd. We krijgen een telefoon waarmee we het hek bij binnenkomst kunnen openen. De bungalow is van alle gemakken voorzien, alleen het werkt niet allemaal. Geen internet omdat er ergens een administratieve fout is gemaakt en geen tv omdat de ontvanger kapot is. Maar zonder tv kunnen we eindelijk lezen en spelletjes spelen. 

Aan het einde van de middag wordt de Suzuki Swift gebracht. We rijden gelijk even langs de dichtstbijzijnde supermarkt.

Volgende dag      Vorige dag