Wekiva River

De Wekiva River is een van de weinige overgebleven bijna ongerepte rivieren in Midden-Florida. Langs de rivier ligt aan beide kanten een hardhout bos, op sommige plekken wel drie mijl breed. In het bos en in het water leven vele wilde dieren, waaronder alligators, schildpadden, beren, herten en verschillende vogels. Bedreigde plantensoorten groeien langs de oevers van de rivier. Kanoën op de Wekiva River is als het nemen van een stap terug in de tijd. We voelden ons soms net de Timucauan Indianen die vroeger op deze rivier visten.

We wilden de tocht van Rock Springs naar Wekiva Marina kanoën. Volgens de website was je ongeveer vier uur bezig met de kanotocht. Omdat wij niet echt veel ervaring hebben met kanoën en ook langs de oever willen picknicken trokken we zes uur uit voor de tocht. Omdat op de doordeweekse dagen er maar een pick-up is om half vier bij Wekiva Marina, wilden we om half tien in Apopka zijn zodat we alle tijd voor de tocht hadden.

De autorit gaat voor het grootste gedeelte over de ‘429’. Dit is een tolweg. Onderweg kom je drie keer langs een tolhokje. Je betaalt bij het eerste hokje $ 1 en bij de volgende twee hokjes $ 1,25. De tolhokjes zijn bemensd. We zagen wel dat wanneer je de ‘429’ eerder verlaat, dan moet je ook nog tol betalen en dan zijn er geen bemensde tolhokjes. Maar met wat kleingeld bij je, mag dit geen probleem zijn. De tolbedragen bij afritten waren $ 0,50 en $ 0,75. Je kunt ook met een zgn. Sunpass de tolwegen nemen. Bij de tolpoorten kun je gewoon doorrijden, dus geen files zoals in Frankrijk. Onder de voorruit van de auto zit een transponder. De transponder verstuurt een radiosignaal naar het tolpoortje en dan wordt de tol automatisch afgeschreven van je prepaid-tegoed. Met een Sunpass krijg je $ 0,25 korting op het toltarief. Een Sunpass kun je bijvoorbeeld kopen bij de Publix voor $ 4,99. Wij hebben geen Sunpass gekocht. Uiteindelijk hebben we in de gehele vakantie $ 9,50 aan tol betaald.

We hebben de kano’s gehuurd bij King’s Landing. King’s Landing ligt een halve mijl voorbij de ingang van Kelly’s Park. Het is een familiebedrijfje. Neem contant geld mee, want betalen met een creditcard gaat (nog) niet. Voor $ 110 huurden we twee driepersoonskano’s en een tweepersoonskano. De driepersoonskano’s  hadden een matje waar je op kon zitten. De tweepersoonskano had twee houten zitjes, iets minder comfortabel.

Voordat we aan de kanotocht begonnen, gingen we eerst nog even naar het toilet. Het toiletbezoek gaf al de nodige consternatie. Op de toiletdeur zat geen schuifslotje, maar het slot was een touwtje dat je om een spijker moest hangen. Maar als je de deur dicht deed, dan was het weer donker want er was geen lamp in het toilet. En Mark ontdekte in het toilet een grote kever ……. Wel of niet de deur dicht doen?

Even voor tien uur begonnen we aan de kanotocht van 8,5 miles. Het eerste gedeelte naar Big Buck Camp Sites is het moeilijkste stuk van de kanotocht. De rivier is dan nog vrij smal. De begroeiing is dicht. Veel takken hangen laag over het water. Je kunt soms niet anders dan door waterlelievelden kanoën.  Op het eerste stuk zagen we vooral schildpadden en spinnen (die boven onze hoofden hingen). Soms sprongen de spinnen in de kano of vielen in de kano omdat wij de struiken en bomen niet wisten te ontwijken. Dat zorgde voor het nodige gegil in twee kano's. De peddels werden dan gebruikt om de spinnen te vangen. Mark en Bryan gaven voorrang aan een hele grote alligator die van rechts kwam (maar waarschijnlijk hadden ze dat ook wel gedaan als hij van links kwam).

Onderweg zijn er drie picknickplaatsen. Na 4,8 miles kun je aanmeren bij Big Buck Camp Sites. Net een halve mile verderop ligt Indian Mound Camp Site en nog eens een halve mile Otter Camp Site. We besloten om te stoppen bij Big Buck Camp Sites. Achteraf toch ook wel de beste picknickplaats om aan te meren, maar wel de minst leuke. Je kunt makkelijk aanmeren, maar je loopt dan nog wel een stuk het bos in om bij de picknicktafel te komen. Bij Indian Mound en Otter Camp Site ligt de picknickplaats langs de oever, maar heb je eigenlijk geen plek om aan te meren. De oeverwand loopt heel steil af en is begroeid met allerlei waterwortels van de bomen.  Bij Indian Mound zijn we nog wel even gestopt om van kano’s te wisselen. Laura struikelde toen over de wortels en viel achterover het koude water in.

Naast de spinnen, die de tocht voor Laura en Karen af en toe iets te spannend maakte, kwamen we op de kanoroute ook nog drie hindernissen tegen. Bij de laatste storm waren drie bomen omgewaaid en over de rivier gevallen. Met de kano konden we er niet langs. Bij de eerste boom kon de kano wel onder de boom door, maar wij niet. We moesten een voor een over de boom stappen en dan weer zien terug te komen in de wiebelende kano. Bij de tweede boom moesten we op de boom blijven staan en trok Bryan de kano langzaam over de boom. Je moest dan in een kano stappen die dus door de boom in balans werd gehouden en dus los van het water lag. Als je in de kano ging zitten, dan kwam de voorkant van de kano al in het water te liggen en stak de achterkant in de lucht. De derde hindernis was nog uitdagender. Aan deze boom groeiden nog takken waardoor de kano niet over de boom getrokken kon worden. De kano moest dus via de oever over de boom getild worden. En de oever was dichtbegroeid met allerlei planten en laag hangende takken. Maar het is ons gelukt. Of eigenlijk, Bryan heeft al het werk gedaan. Wij hoefden alleen maar steeds over te stappen (alhoewel dat al een prestatie op zich was).

Het traject vanaf Otter Camp Sites is een stuk gemakkelijker te kanoën. De rivier wordt dan een stuk breder, waardoor het manoeuvreren beter lukt. Wel is de rivier op sommige stukken ondiep, waardoor de kano soms nog wel even vast liep. Ruim op tijd waren we bij Wekiva Marina, waar we weer opgehaald zouden worden. Wekiva Marina is een leuk  recreatiegebiedje met een restaurantje waar je heerlijk langs de oever kunt zitten en zwemmen. Zwemmen hebben we maar niet gedaan, want daar zagen we onze tweede alligator in het water.

De kanotocht was een avontuur. Vooraf hadden we ons erop ingesteld dat we misschien alligators zouden tegen komen. Maar de omgewaaide bomen maakten de tocht nog spannender, uitdagend en verrassend. De natuur is prachtig. En het is er zo stil. Je hoort alleen de peddels door het water schieten. Af en toe hoor je een dier het water induiken of hoor je de bladeren ritselen als een vogel de lucht invliegt. De tocht is inspannend als je weinig ervaring met kanoen hebt, maar is voor beginnende kanovaarders zeker goed te doen. Zeker als er geen bomen zijn omgevallen ......

Volgende dag      Vorige dag